Saopštenje Beogradskog centra za ljudska prava povodom desetogodišnjice Oluje

Prošlo je deset godina od izvođenja oružane akcije koju su hrvatske vlasti nazvale Oluja. Posle nje je Hrvatska skoro etnički čista država, u kojoj živi svega nekoliko procenata Srba. Za samo četiri dana, potpuno je izmenjena etnička slika u onim delovima Hrvatske gde su pre rata Srbi živeli u znatnom broju. Tokom akcije i posle nje izvršeni mnogi zločini prema civilnom stanovništvu srpske nacionalnosti.

Samo u suludim političkim vizijama političara koji su vodili ratove na teritoriji bivše SFRJ, i njihovih intelektualnih i medijskih trabanata, normalna su ubistva, sakaćenja, silovanja i etnička čišćenja radi navodne zaštite i ostvarivanja «nacionalnih interesa». U svakom normalnom društvu većina građana, a elite gotovo bez izuzetka, insistiraju na poštovanju zakona. Hrvatska je, kao u ostalom i naša država, u vreme trajanja sukoba bila obavezna da poštuje sva pravila međunarodnog humanitarnog prava. Sasvim je očigledno, a mnogi učesnici rata to danas i otvoreno priznaju, da su se ova pravila masovno i sistematski kršila.

Tragične su sudbine ljudi koji su prognani iz Hrvatske i onih čiji su najbliži tom prilikom stradali. Pod uticajem ratne propagande i bez jasnog i odgovornog vođstva, izgubili su sve. Danas su izbeglice i beskućnici.  Postali su taoci i žrtve sumanutog plana o razmeni teritorija i stanovništva i ostavljeni na milost i nemilost onima koji rat koriste za bogaćenje i ostvarivanje iluzija o sopstvenoj veličini.

Beogradski centar za ljudska prava poziva sve institucije, a naročito pravosuđe Republike Hrvatske, da pokrenu i efikasno vode postupke protiv onih za koje postoje osnovi sumnje da su počinili zločin tokom akcije Oluja, uključujući i vojne zapovednike koji su zločine naređivali ili tolerisali. To je jedini efikasan način da se izbeglicama ulije poverenje da se mogu, ako to žele, vratiti u mesta iz kojih su proterani. To je istovremeno i jedini način da Srbija i Hrvatska, a pre svega njihovi građani, ostvare svoju evropsku budućnost.

Ratni zločini i zločini protiv čovečnosti nisu nužno obeležje svakog oružanog sukoba. Pogotovu to nije nekažnjavanje za počinjene zločine i veličanje zlikovaca. Zakoni važe i u ratu. Nepoštovanje pravila humanitarnog prava ne može se pravdati nikakvim izgovorima, pa i pozivanjem na agresiju i odgovorom na nju.